പന്തളത്ത് രാജസോമ കല്യാണ മണ്ഡപം നിര്‍മ്മിച്ചപ്പോള്‍ അതിന്റെ മുതലാളി പോലും കരുതിക്കാണില്ല താന്‍ ചെയ്യുന്നത് ഒരു സേവനം കൂടി ആകുമെന്ന്. പന്തളം കോളേജിലെ വലിയൊരു വിഭാഗം ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കും താന്‍ മൂലം ഒരു നേരത്തെ ആഹാരത്തിന് വഴി ഉണ്ടാകും എന്നു സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും അദ്ദേഹം കരുതി കാണില്ല.കോളേജ് ക്യാന്റീനില്‍ നിന്നും പത്തു രൂപയ്ക്ക് ഒരു ഊണ് വാങ്ങി അത് പതിനഞ്ചു പേര് കൂടി കയ്യിട്ടിളക്കി കഴിച്ചു മടുക്കുമ്പോഴും, പെണ്‍കുട്ടികള്‍ കൊണ്ടു വരുന്ന പൊതിയില്‍ കടിച്ചു പറിക്കാന്‍ കാര്യമായ കൂട്ടാന്‍സ് ഒന്നും തടയാതെ വരുമ്പോഴും ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആശ്രയമായത് രാജസോമയിലും, കുടശ്ശിനാട് പള്ളിയിലും, തുമ്പമണ്‍ പള്ളിയിലും ഒക്കെ വച്ച് നടക്കുന്ന വിവാഹ മാമാഗങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു. അമ്പലങ്ങളില്‍ വച്ച് നടക്കുന്ന കല്യാണങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ മനപ്പൂര്‍വം ഒഴിവാക്കുമായിരുന്നു. മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല ചിക്കനും മട്ടനും ഒന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു ഉച്ചയൂണിനെ പറ്റി അക്കാലത്തു ഞങ്ങള്‍ക്ക് ചിന്തിക്കാന്‍ കൂടി പറ്റില്ലായിരുന്നു. ശീലിച്ചു പോയെ.!!.അതാ.!! അങ്ങനെ ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങള്‍ നിലനില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഉള്ള ഒരു ബുധനാഴ്ച ദിവസം ആണ് ഈ കഥ നടക്കുന്നത്.
രാവിലെ മുതല്‍ ക്ലാസ്സ്‌ മുറികളില്‍ ഇരുന്നു മടുത്ത (സ്വന്തം ക്ലാസ്സില്‍ അല്ല.) ഞങ്ങള്‍ക്ക് വയറിനുള്ളില്‍ നിന്നും വന്ന ചില പ്രത്യേക തരം നാഥ വിസ്മയങ്ങള്‍ സമയം ഒരു മണി ആയെന്നു ഓര്‍മിപ്പിച്ചു."ഞങ്ങള്‍" എന്നു പറയുമ്പോള്‍ കെമിസ്ട്രി മെയിന്‍ എടുത്ത ഞാനും, പ്രവീണും ബോബിയും ഹാരൂനും, ബി.കോമില്‍ ഉള്ള റോഷനും അരവിന്ദും(ഡോയ്),ആഷിക്കും(ജബ്ബ ), പിന്നെ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രം പഠിക്കണം എന്ന മോഹവമായി കെമിസ്ട്രി ക്ലാസിനു മുന്‍പില്‍ കറങ്ങി നടന്ന മഹേഷും (പോണ്ണന്‍) ബയോ കെമിസ്ട്രിക്കാരനായ കണ്ണനും!!. അന്ന് ഞങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റില്‍ രണ്ടു കല്യാണം ഉണ്ട് രാജസോമയിലും, കുടശ്ശിനാട് പള്ളിയിലും!!. കല്യാണം ഉണ്ടെങ്കില്‍ വധു വരന്‍ മാരുടെ പേര് വച്ച ബോര്‍ഡുകള്‍ രാവിലെ തന്നെ പ്രദര്‍ശനത്തിനു വക്കും. ഇത് കണ്ടു മനുസ്സിലാക്കി, അത് ഏതു മത വിഭാഗത്തില്‍ പെട്ടവരുടെ കല്യാണം ആണ് എന്നൊക്കെ ഉള്ള വിവരങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കിയത് രാവിലെ അത് വഴി ബസ്സില്‍ കോളെജിലേക്ക് വരുന്ന പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ആയിരുന്നു.ഇതിനു വേണ്ടി ഞങ്ങള്‍ അവര്‍ക്ക് പ്രത്യേക ട്രെയിനിങ്ങും കൊടുത്തിരുന്നു. ഓടുന്ന ബസ്സിലും, തിരക്കുള്ള ബസ്സിലും ഒക്കെ ഇരുന്നു എങ്ങനെ കൃത്യമായി വധൂ വരന്മാരുടെ പേര് വായിക്കാം എന്നൊക്കെ ഉള്ളത് അവര്‍ക്ക് മനപ്പാഠം ആയിരുന്നു. എന്തായാലും അന്ന് കിട്ടിയ വിവരം അനുസരിച്ച് കുടശിനാട്ട് ഏതോ ഒരു അനീസയുടെയും,നിസ്സമിന്റെയും വിവാഹം ആയിരുന്നു. കേട്ട പാതി കേള്‍ക്കാത്ത പാതി ഹരൂണും മഹേഷും കണ്ണനും കൂടി ബൈക്കില്‍ വച്ചടിച്ചു കുടശിനട്ട്. മട്ടണ്‍ ബിരിയാണി ആകും ഓടുന്ന ബൈക്കില്‍ ഇരുന്നു മഹേഷ്‌ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
അതല്ല പുലാവ് ആകുമെന്ന് കണ്ണനും, അപ്പവും മട്ടന്‍ സ്റ്റുവും ആകുമെന്ന് ഹരൂണും വാദിച്ചു.
പക്ഷെ രാജസോമയിലെ കല്യാണം ആരുടെതാണ് എന്ന വിവരം ഞങ്ങള്‍ക്ക് അന്ന് ലഭിച്ചിരുന്നില്ല. അന്ന് ഇന്ഫോര്മര്‍ കോളേജില്‍ വന്നില്ലായിരുന്നു.
"വാ ഏതായാലും പോയി നോക്കാം.." അരവിന്ദ് വിശപ്പ്‌ സഹിക്ക വയ്യാതെ പറഞ്ഞു.
"ഡാ ഇന്നു ഞാന്‍ കൂടി വന്നോട്ടെ ??" ജബ്ബ റോഷനോട് കെഞ്ചി.
"വേണ്ടാ..വേണ്ടാ .നിനക്ക് ഞങ്ങള്‍ പത്തു രൂപ തരാം പോയി ക്യാന്റീനില്‍ നിന്നും കഴിച്ചോ.. ". റോഷന്‍ കണ്ണില്‍ ചോര ഇല്ലാതെ പറഞ്ഞു.
സ്നേഹമില്ലാത്തത് കൊണ്ടൊന്നും അല്ല ജബ്ബയെ ഞങ്ങള്‍ കൊണ്ടുപോകാത്തത്. ഇതു വിളിക്കാത്ത കല്യാണത്തിനാണ് പോകുന്നത്.
റിസ്ക്‌ ഉള്ള പണിയാണ്. ജബ്ബയെ കൊണ്ടു പോയാല്‍ അവന്‍ എന്തെങ്കിലും മണ്ടത്തരം കാട്ടി സംഗതി കുളമാക്കും. അല്ല, മുന്‍പ് അങ്ങനെ പറ്റിയിട്ടുമുണ്ട്.
ജബ്ബ നിരാശനായി പത്തു രൂപയും വാങ്ങി ക്യാന്‍ടീനിലേക്ക് പോയി .
"എനിക്കൊരു ഐസ് ക്രീമെങ്കിലും കൊണ്ടുവരണേ ". അവന്‍ പോകുന്ന വഴി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
രണ്ടു ബൈക്കുകളിലായി ഞങ്ങള്‍ അഞ്ചു പേരും രാജസോമയിലേക്ക് പോയി.
" ഡാ നീ ബോര്‍ഡ്‌ വായിച്ചോളണം.. കേട്ടോ.." . പ്രവീണ്‍ ബൈക്ക് ഓടിക്കുന്നതിനിടയില്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
"ഹാ ശരി.. ".
അവന്‍ ബൈക്ക് ഓടിച്ചു രാജസോമയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കയറ്റുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ വെളിയില്‍ വച്ചിരുന്ന ബോര്‍ഡ്‌ വായിക്കാന്‍ ഒരു ശ്രമം നടത്തി.
"ഡാ ആരുടെയാ കല്യാണം ??"
ബൈക്ക് പാര്‍ക്ക് ചെയ്തപ്പോള്‍ പ്രവീണ്‍ ചോദിച്ചു.
"അളിയാ പയ്യന്റെ പേര് 'ജോര്‍ജു കുട്ടി' പക്ഷെ പെണ്ണിന്റെ പേര് വായിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല."
"ഹാ മതി. ഇനി പോയി വായിക്കാന്‍ ഒന്നും നില്ക്കണ്ടാ, അത് സംശയം ഉണ്ടാക്കും.. അവന്മാര്‍ കൂടി വരട്ടെ.."
ഞാനും പ്രവീണും ബാക്കി ഉള്ളവരെ കാത്തു നിന്നു.
ബോബിയും അരവിന്ദും റോഷനും എല്ലാം തികഞ്ഞ കള്ളന്മാരെ പോലെ ആയിരുന്നു ഗേറ്റ് കടന്നു വന്നത്.പമ്മി പമ്മി...!!
"ഹോ അവന്മാരുടെ വരവ് കണ്ടോ ??!! കണ്ടാല്‍ തന്നെ മനുസിലാകും..എങ്ങനെ പെരുമാറണം എന്നു കൂടി അറിയില്ല, തെണ്ടികള്‍ !" പ്രവീണ്‍ ദേഷ്യം കൊണ്ടു ജ്വലിച്ചു.
വന്ന പാടെ ബോബി ഗ്ലാസ്സുകളില്‍ നിറച്ചു വച്ചിരുന്ന ജൂസ് ഒരു മൂന്നു ഗ്ലാസ്‌ അകത്താക്കി.
അത് കണ്ടാല്‍ കാണുന്നവര്‍ വിചാരിക്കും അവന്‍റെ അമ്മാവന്റെ മകളുടെ കല്യാണം ആണെന്ന്.
"ഡാ ആരുടെയാ കല്യാണം ?? " റോഷന്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
"ഹാ ..ഏതോ ഒരു ജോര്‍ജു കുട്ടി. പെണ്ണിന്റെ പേര് വായിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു .
"മതി.. അത്രെയും മതി !! നമ്മള്‍ ചെറുക്കന്റെ കൂട്ടരാണ് എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ പോരെ.." ഡോയി തന്‍റെ ബുദ്ദി പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചു.
"എന്നാലും ഇപ്പോഴെത്തെ കാലത്ത് ആരെങ്കിലും 'ജോര്‍ജു കുട്ടി' എന്നു പേരിടുമോ ??" . ബോബിക്ക് ഒരു സംശയം.
"എന്താ പറ്റാത്തത് ?? നമ്മുടെ ഗോവിന്ദന്‍ കുട്ടിക്ക് 'ഗോവിന്ദന്‍ കുട്ടി' എന്ന പെരിടമെങ്കില്‍ പിന്നെ ജോര്‍ജു കുട്ടിക്ക് എന്താ 'ജോര്‍ജു കുട്ടി' എന്ന പേരിട്ടാല്‍..??" പ്രവീണിന്റെ ദേഷ്യം ശമിച്ചില്ല എന്നു തോന്നി.
അപ്പോഴാണ് റോഷന്റെ ബുദ്ദി ഉണര്‍ന്നത്.
"ഡാ അളിയാ ഇതു കല്യാണം അല്ല. മനസമ്മതാമ.." അവന്‍ മുരണ്ടു .
"അപ്പൊ കഴിക്കാന്‍ ഒന്നും കിട്ടൂലെ..??" ബോബി വീണ്ടും സംശയപ്പെട്ടു.
"ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിയടാ *******.." .പ്രവീണ്‍ ബോബിക്ക് നേരെ കയര്‍ത്തു.
"അല്ല റോഷ നിനക്ക് ഇതു എങ്ങനെ മനുസിലായി..??" ഞാന്‍ രോഷനോട് ചോദിച്ചു.
"കല്യാണം ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇതിലും ആള്‍ക്കാര്‍ കണ്ടെനേം.. നീ അങ്ങോട്ട്‌ നോക്കിയേ ആകെ ഒരു നൂറു പേര് കാണും , അത്രെ ഒള്ളു.." റോഷന്‍ തെളിവ് സഹിതം തന്നെ വിശദീകരിച്ചു.
സംഗതി അവന്‍ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള്‍ ശ്രദ്ടിച്ചത്.ശരിയാ.. അപ്പോള്‍ ഇതു മനസമ്മതം തന്നെ.ഞങ്ങള്‍ ഉറപ്പിച്ചു.
"എന്നാ പുല്ലാണെങ്കിലും വാ... നമുക്ക് കേറി കഴിക്കാം.വിശെന്നെന്റെ*********
രാവിലെ മുതല്‍ ക്ലാസ്സ്‌ മുറികളില്‍ ഇരുന്നു മടുത്ത (സ്വന്തം ക്ലാസ്സില്‍ അല്ല.) ഞങ്ങള്‍ക്ക് വയറിനുള്ളില്‍ നിന്നും വന്ന ചില പ്രത്യേക തരം നാഥ വിസ്മയങ്ങള്‍ സമയം ഒരു മണി ആയെന്നു ഓര്‍മിപ്പിച്ചു."ഞങ്ങള്‍" എന്നു പറയുമ്പോള്‍ കെമിസ്ട്രി മെയിന്‍ എടുത്ത ഞാനും, പ്രവീണും ബോബിയും ഹാരൂനും, ബി.കോമില്‍ ഉള്ള റോഷനും അരവിന്ദും(ഡോയ്),ആഷിക്കും(ജബ്ബ ), പിന്നെ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രം പഠിക്കണം എന്ന മോഹവമായി കെമിസ്ട്രി ക്ലാസിനു മുന്‍പില്‍ കറങ്ങി നടന്ന മഹേഷും (പോണ്ണന്‍) ബയോ കെമിസ്ട്രിക്കാരനായ കണ്ണനും!!. അന്ന് ഞങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റില്‍ രണ്ടു കല്യാണം ഉണ്ട് രാജസോമയിലും, കുടശ്ശിനാട് പള്ളിയിലും!!. കല്യാണം ഉണ്ടെങ്കില്‍ വധു വരന്‍ മാരുടെ പേര് വച്ച ബോര്‍ഡുകള്‍ രാവിലെ തന്നെ പ്രദര്‍ശനത്തിനു വക്കും. ഇത് കണ്ടു മനുസ്സിലാക്കി, അത് ഏതു മത വിഭാഗത്തില്‍ പെട്ടവരുടെ കല്യാണം ആണ് എന്നൊക്കെ ഉള്ള വിവരങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കിയത് രാവിലെ അത് വഴി ബസ്സില്‍ കോളെജിലേക്ക് വരുന്ന പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ആയിരുന്നു.ഇതിനു വേണ്ടി ഞങ്ങള്‍ അവര്‍ക്ക് പ്രത്യേക ട്രെയിനിങ്ങും കൊടുത്തിരുന്നു. ഓടുന്ന ബസ്സിലും, തിരക്കുള്ള ബസ്സിലും ഒക്കെ ഇരുന്നു എങ്ങനെ കൃത്യമായി വധൂ വരന്മാരുടെ പേര് വായിക്കാം എന്നൊക്കെ ഉള്ളത് അവര്‍ക്ക് മനപ്പാഠം ആയിരുന്നു. എന്തായാലും അന്ന് കിട്ടിയ വിവരം അനുസരിച്ച് കുടശിനാട്ട് ഏതോ ഒരു അനീസയുടെയും,നിസ്സമിന്റെയും വിവാഹം ആയിരുന്നു. കേട്ട പാതി കേള്‍ക്കാത്ത പാതി ഹരൂണും മഹേഷും കണ്ണനും കൂടി ബൈക്കില്‍ വച്ചടിച്ചു കുടശിനട്ട്. മട്ടണ്‍ ബിരിയാണി ആകും ഓടുന്ന ബൈക്കില്‍ ഇരുന്നു മഹേഷ്‌ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
അതല്ല പുലാവ് ആകുമെന്ന് കണ്ണനും, അപ്പവും മട്ടന്‍ സ്റ്റുവും ആകുമെന്ന് ഹരൂണും വാദിച്ചു.
പക്ഷെ രാജസോമയിലെ കല്യാണം ആരുടെതാണ് എന്ന വിവരം ഞങ്ങള്‍ക്ക് അന്ന് ലഭിച്ചിരുന്നില്ല. അന്ന് ഇന്ഫോര്മര്‍ കോളേജില്‍ വന്നില്ലായിരുന്നു.
"വാ ഏതായാലും പോയി നോക്കാം.." അരവിന്ദ് വിശപ്പ്‌ സഹിക്ക വയ്യാതെ പറഞ്ഞു.
"ഡാ ഇന്നു ഞാന്‍ കൂടി വന്നോട്ടെ ??" ജബ്ബ റോഷനോട് കെഞ്ചി.
"വേണ്ടാ..വേണ്ടാ .നിനക്ക് ഞങ്ങള്‍ പത്തു രൂപ തരാം പോയി ക്യാന്റീനില്‍ നിന്നും കഴിച്ചോ.. ". റോഷന്‍ കണ്ണില്‍ ചോര ഇല്ലാതെ പറഞ്ഞു.
സ്നേഹമില്ലാത്തത് കൊണ്ടൊന്നും അല്ല ജബ്ബയെ ഞങ്ങള്‍ കൊണ്ടുപോകാത്തത്. ഇതു വിളിക്കാത്ത കല്യാണത്തിനാണ് പോകുന്നത്.
റിസ്ക്‌ ഉള്ള പണിയാണ്. ജബ്ബയെ കൊണ്ടു പോയാല്‍ അവന്‍ എന്തെങ്കിലും മണ്ടത്തരം കാട്ടി സംഗതി കുളമാക്കും. അല്ല, മുന്‍പ് അങ്ങനെ പറ്റിയിട്ടുമുണ്ട്.
ജബ്ബ നിരാശനായി പത്തു രൂപയും വാങ്ങി ക്യാന്‍ടീനിലേക്ക് പോയി .
"എനിക്കൊരു ഐസ് ക്രീമെങ്കിലും കൊണ്ടുവരണേ ". അവന്‍ പോകുന്ന വഴി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
രണ്ടു ബൈക്കുകളിലായി ഞങ്ങള്‍ അഞ്ചു പേരും രാജസോമയിലേക്ക് പോയി.
" ഡാ നീ ബോര്‍ഡ്‌ വായിച്ചോളണം.. കേട്ടോ.." . പ്രവീണ്‍ ബൈക്ക് ഓടിക്കുന്നതിനിടയില്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
"ഹാ ശരി.. ".
അവന്‍ ബൈക്ക് ഓടിച്ചു രാജസോമയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് കയറ്റുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ വെളിയില്‍ വച്ചിരുന്ന ബോര്‍ഡ്‌ വായിക്കാന്‍ ഒരു ശ്രമം നടത്തി.
"ഡാ ആരുടെയാ കല്യാണം ??"
ബൈക്ക് പാര്‍ക്ക് ചെയ്തപ്പോള്‍ പ്രവീണ്‍ ചോദിച്ചു.
"അളിയാ പയ്യന്റെ പേര് 'ജോര്‍ജു കുട്ടി' പക്ഷെ പെണ്ണിന്റെ പേര് വായിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല."
"ഹാ മതി. ഇനി പോയി വായിക്കാന്‍ ഒന്നും നില്ക്കണ്ടാ, അത് സംശയം ഉണ്ടാക്കും.. അവന്മാര്‍ കൂടി വരട്ടെ.."
ഞാനും പ്രവീണും ബാക്കി ഉള്ളവരെ കാത്തു നിന്നു.
ബോബിയും അരവിന്ദും റോഷനും എല്ലാം തികഞ്ഞ കള്ളന്മാരെ പോലെ ആയിരുന്നു ഗേറ്റ് കടന്നു വന്നത്.പമ്മി പമ്മി...!!
"ഹോ അവന്മാരുടെ വരവ് കണ്ടോ ??!! കണ്ടാല്‍ തന്നെ മനുസിലാകും..എങ്ങനെ പെരുമാറണം എന്നു കൂടി അറിയില്ല, തെണ്ടികള്‍ !" പ്രവീണ്‍ ദേഷ്യം കൊണ്ടു ജ്വലിച്ചു.
വന്ന പാടെ ബോബി ഗ്ലാസ്സുകളില്‍ നിറച്ചു വച്ചിരുന്ന ജൂസ് ഒരു മൂന്നു ഗ്ലാസ്‌ അകത്താക്കി.
അത് കണ്ടാല്‍ കാണുന്നവര്‍ വിചാരിക്കും അവന്‍റെ അമ്മാവന്റെ മകളുടെ കല്യാണം ആണെന്ന്.
"ഡാ ആരുടെയാ കല്യാണം ?? " റോഷന്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
"ഹാ ..ഏതോ ഒരു ജോര്‍ജു കുട്ടി. പെണ്ണിന്റെ പേര് വായിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല." ഞാന്‍ പറഞ്ഞു .
"മതി.. അത്രെയും മതി !! നമ്മള്‍ ചെറുക്കന്റെ കൂട്ടരാണ് എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ പോരെ.." ഡോയി തന്‍റെ ബുദ്ദി പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചു.
"എന്നാലും ഇപ്പോഴെത്തെ കാലത്ത് ആരെങ്കിലും 'ജോര്‍ജു കുട്ടി' എന്നു പേരിടുമോ ??" . ബോബിക്ക് ഒരു സംശയം.
"എന്താ പറ്റാത്തത് ?? നമ്മുടെ ഗോവിന്ദന്‍ കുട്ടിക്ക് 'ഗോവിന്ദന്‍ കുട്ടി' എന്ന പെരിടമെങ്കില്‍ പിന്നെ ജോര്‍ജു കുട്ടിക്ക് എന്താ 'ജോര്‍ജു കുട്ടി' എന്ന പേരിട്ടാല്‍..??" പ്രവീണിന്റെ ദേഷ്യം ശമിച്ചില്ല എന്നു തോന്നി.
അപ്പോഴാണ് റോഷന്റെ ബുദ്ദി ഉണര്‍ന്നത്.
"ഡാ അളിയാ ഇതു കല്യാണം അല്ല. മനസമ്മതാമ.." അവന്‍ മുരണ്ടു .
"അപ്പൊ കഴിക്കാന്‍ ഒന്നും കിട്ടൂലെ..??" ബോബി വീണ്ടും സംശയപ്പെട്ടു.
"ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിയടാ *******.." .പ്രവീണ്‍ ബോബിക്ക് നേരെ കയര്‍ത്തു.
"അല്ല റോഷ നിനക്ക് ഇതു എങ്ങനെ മനുസിലായി..??" ഞാന്‍ രോഷനോട് ചോദിച്ചു.
"കല്യാണം ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇതിലും ആള്‍ക്കാര്‍ കണ്ടെനേം.. നീ അങ്ങോട്ട്‌ നോക്കിയേ ആകെ ഒരു നൂറു പേര് കാണും , അത്രെ ഒള്ളു.." റോഷന്‍ തെളിവ് സഹിതം തന്നെ വിശദീകരിച്ചു.
സംഗതി അവന്‍ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള്‍ ശ്രദ്ടിച്ചത്.ശരിയാ.. അപ്പോള്‍ ഇതു മനസമ്മതം തന്നെ.ഞങ്ങള്‍ ഉറപ്പിച്ചു.
"എന്നാ പുല്ലാണെങ്കിലും വാ... നമുക്ക് കേറി കഴിക്കാം.വിശെന്നെന്റെ*********
"ഡാ നമ്മള്‍ പയ്യന്റെ ആളുകള്‍ ആണ്.പയ്യന്റെ പേര് ജോര്‍ജു കുട്ടി .. മറക്കരുത്." ഞാന്‍ ഹാളില്‍ കയറുന്നതിനു മുന്‍പ് എല്ലാവരെയും ഒന്ന് കൂടി ഓര്‍മപ്പെടുത്തി.
നാല് പേര്‍ക്ക് മാത്രം ചുറ്റിനുമിരിക്കാവുന്ന ഒരു ആറോ ഏഴോ ടേബിള്‍ മാത്രമേ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നോള്ളൂ.അതില്‍ നിന്നും തന്നെ അവിടെ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന ജന പങ്കാളിത്തം ഊഹിക്കാമല്ലോ. ഏതായാലും ഞാനും റോഷനും ബോബിയും അരവിന്ദും ഒരു മേശയ്ക്കു ചുറ്റിനുമായി അണി നിരന്നു. പ്രവീണിന് മാത്രം ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ഇരിക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
ഇതിലൊക്കെ എന്ത് കാര്യം ? എവിടെ ഇരുന്നാല്‍ എന്താ എന്ന നിസ്സാര മട്ടില്‍ പ്രവീണ്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പുറകിലായി മധ്യവയസ്ക്കാരുടെ ഇടയില്‍ സ്ഥാനം പിടിച്ചു.
ഫ്രൈഡു റൈസും, പൊരിച്ച ചിക്കെനും, നെയ്‌ മീന്‍ ഫ്രയ്യും മട്ടന്‍ കറിയും എല്ലാം ടേബിളില്‍ കൊണ്ടു വച്ച മുറയ്ക്ക് തന്നെ കാലിയായി കൊണ്ടിരുന്നു . അങ്ങനെ എല്ലാം തീര്‍ത്ത് അവസാനം കൊണ്ടു വന്ന ഐസ് ക്രീമും നക്കി തുടച്ചപ്പോള്‍ ആണ് നമ്മുടെ ജബ്ബ പറഞ്ഞത് ഓര്‍മ വന്നത്.അയ്യോ പാവം അവനു ഐസ് ക്രീം വാങ്ങിയില്ല.
അപ്പോഴേയ്ക്കും ഐസ് ക്രീം സപ്ലൈ ചെയ്യുന്ന ആള്‍ പ്രവീണിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു .
"ഡാ പ്രവീണേ ഒരു ഐസ് ക്രീം കൂടി വാങ്ങടാ... നമ്മുടെ ജബ്ബയ്ക്ക് .." റോഷന്‍ അവനോടു മെല്ലെ പറഞ്ഞു.
"ചേട്ടാ ഐസ് ക്രീം..." പ്രവീണ്‍ ഉടന്‍ തന്നെ ഐസ് ക്രീം സപ്ലൈ ചെയ്ത സുമുഖനും വസ്ത്രധാരണത്തില്‍ മാന്യത പുലര്‍ത്തിയിരുന്നതുമായ ആ വ്യക്തിയോട് കൈ പൊക്കി തന്‍റെ ആവശ്യം ഉന്നയിച്ചു.
അയാള്‍ അടുത്ത് വന്നു ഐസ് ക്രീമിന്റെ ഒരു പാക്കറ്റ് പ്രവീണിന് നേരെ നീട്ടി.
അവന്‍ അത് വാങ്ങിയിട്ട് വിജയ ശ്രീലാളിതനായി ഞങ്ങളെ ഒളി കണ്ണിട്ടു നോക്കി.
"പേരെന്തായിരുന്നു ?" . ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു ചോദ്യം. അതും ഐസ് ക്രീം സപ്ലൈ ചെയ്ത ചേട്ടന്റെ വക, പ്രവീണിന് നേരെ.
" പ്ര ...പ്ര ...പ്ര .......പ്രിന്‍സ് മാത്യു ". ആദ്യം ഒന്നറച്ചു പോയെങ്കിലും പ്രവീണ്‍ ധൈര്യം വീണ്ടെടുത്ത്‌ പറഞ്ഞു.
"പ്രിന്‍സ് എവിടുത്തെയാ ?? എനിക്ക് മനുസിലയില്ലാ". അയാള്‍ വീണ്ടും പ്രവീണിനോട് തിരക്കി.സംഗതി കയ്യില്‍ നിന്നും വിട്ടു പോകുന്നു എന്നു മനുസിലാക്കിയപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു.അപ്പോഴേക്കും അപ്പുറത്ത് പ്രവീണ്‍ അടുത്ത ഉത്തരവും കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു .
"ഞാന്‍ പയ്യന്റെ ആളാ "
"പയ്യനോ ??!! ഏതു പയ്യന്‍ ?? ". അയാള്‍ വിടുന്ന ലക്ഷണം കാണുന്നില്ല.
"കല്യാണ പയ്യന്‍.!.. അല്ല മാമോദിസ പയ്യന്‍ !... സോറി മനസമ്മദ പയ്യന്‍.!." പ്രവീണ്‍ തകര്‍ന്നു തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞു എന്നു ഞങ്ങള്‍ക്ക് മനുസിലായി.പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ അവിടെ നിന്നില്ല.
"ഡാ കുഞ്ഞേ ഇത് പ്ലന്തോട്ടിലെ ജോര്‍ജു കുട്ടിച്ചായന് 'കര്‍ഷകമിത്രം' അവാര്ഡ് കിട്ടിയതിനു പള്ളി കമ്മറ്റി സ്വീകരണം കൊടുത്തതാ . അല്ലാതെ കല്യാണവും മനസമ്മദവും ഒന്നും അല്ല.കയറി വരുമ്പോള്‍ ബോര്‍ഡ്‌ വായിച്ചില്ലായിരുന്നോ.ഹാ ഏതായാലും ഐസ് ക്രീം കഴിക്കു നീ ". പ്രവീണിന്റെ കയ്യില്‍ അപ്പോള്‍ ഇരുന്ന ആ ഐസ് ക്രീമിന് പൊള്ളുന്ന ചൂടായിരിക്കും എന്ന കാര്യം ഞാന്‍ പ്രത്യേകം പറയണ്ടല്ലോ..
" ഞാന്‍ മാത്രമല്ല എന്‍റെ കൂട്ടുകാരും ഉണ്ട്... ". ഇതും പറഞ്ഞു പ്രവീണ്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും കാലിയായി ഇരിക്കുന്ന കസേരകള്‍ കണ്ട് അവന്‍ വീണ്ടും പൊട്ടി പിളര്‍ന്നു.
ഞങ്ങള്‍ അപ്പോഴേയ്ക്കും നല്ല കുട്ടികളായി ആദ്യമായി ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം സ്വന്തം ക്ലാസ്സ്‌ മുറിയില്‍ തന്നെ കയറി.
